1. KRÓTKA HISTORIA KLASZTORU
Klasztor św. Józefa w Łodzi powstał z inspiracji i na prośbę miejscowych sióstr karmelitanek bosych, które pragnęły mieć stałą opiekę duchową ze strony własnego zakonu. W pobliżu ich klasztoru na Radogoszczu przy ul. Liściastej wznosił się opuszczony przez Niemców kościół i plebania z czterema morgami ziemi, należący do wyznania ewangelicko-augsburskiego. Ojciec Józef Prus po uzyskaniu zgody ze strony władz państwowych i kościelnych posłał na nową fundację ojca Elizeusza Trzeciaka, który 28 czerwca 1945 roku motu proprio poświęcił i otwarł kaplicę, rozpoczynając w niej odprawiać nabożeństwa. Po objęciu nieruchomości karmelici bosi własnym nakładem ukończyli budowę kościoła i wyposażyli jego wnętrze. Parafia ewangelicka w Zgierzu upomniała się o swoją własność. Wyrokiem Sądu Najwyższego w Warszawie z dnia 10 listopada 1958 roku karmelici bosi zobowiązani zostali do zwrotu ewangelicko-augsburskiej parafii używanych nieruchomości. Ponieważ przeprowadzone inwestycje przez karmelitów bosych kilkakrotnie przewyższały wartość nieruchomości przejętych po protestantach, dlatego chcąc ją odzyskać musieliby z kolei zwrócić zakonnikom koszty przeprowadzonych inwestycji. W tej sytuacji zdecydowali się na sprzedaż nieruchomości. Dnia 30 czerwca 1960 roku w Państwowym Biurze Notarialnym w Warszawie zawarto kontrakt kupna-sprzedaży nieruchomości za cenę 710 000 zł. Karmelici bosi stali się właścicielami nieruchomości. Na tej podstawie ksiądz kardynał Stefan Wyszyński, prymas Polski, 24 maja 1961 roku kanonicznie erygował nowy dom zakonny.
Klasztor i kościół na fotografii z lat pięćdziesiątych XX wieku.
Po całkowitym wyposażeniu wnętrza świątyni ksiądz biskup Józef Rozwadowski konsekrował kościół św. Józefa 20 marca 1972 roku, a następnie erygował przy nim parafię 25 listopada 1974 roku. Pierwszym proboszczem został ojciec Florian Knapik, przeor klasztoru.
W dniu 13 lipca 1980 roku ojciec generał zakonu Filip Sainz de Baranda poświęcił kamień węgielny pod budowę nowego klasztoru obok kościoła. Dwupiętrowy klasztor po kilku latach okazał się zbyt duży i kosztowny do utrzymania, dlatego zarząd prowincji warszawskiej zdecydował się na jego wydzierżawienie instytucjom świeckim.
2. OBSZERNA HISTORIA KLASZTORU
Benignus Wanat OCD, Zakon Karmelitów Bosych w Polsce. Klasztory karmelitów i karmelitanek bosych 1605-1975, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 1979, s. 592-596. Do pobrania.
BW26Benignus Wanat OCD