1. KRÓTKA HISTORIA KLASZTORU
Klasztor świętych Stanisława i Anny w Zakrzewie ufundowali Stanisław i Anna z Ponętowskich Sokołowscy, kasztelanowie brzescy i kujawscy. W roku 1745 wystawili karmelitom klasztor z kościołem z drzewa i na jego utrzymanie zapisali przyległy folwark Gęsin w powiecie nieszawskim. W pierwszym okresie rezydencja administracyjna należała do klasztoru w Warszawie. Około roku 1754 podniesiona została do godności wikariatu a następnie, przed 1760, do przeoratu. W roku 1799 odbyła się tutaj kapituła prowincjalna.
Dawny klasztor karmelitów bosych w Zakrzewie. Fotografia z drugiej połowy XX wieku.
Dawny klasztor karmelitów bosych w Zakrzewie. Fotografia z drugiej połowy XX wieku.
Kościół barokowy, drewniany, konstrukcji zrębowej, fasadą zwrócony na południe. Korpus trzynawowy. Nawy boczne oddzielone od centralnej arkadami o łuku koszowym, wspartymi na ośmiobocznych słupach. Wnętrze prezbiterium i głównej nawy nakryte deskowym stropem kolebkowym, a nawy boczne i pozostałe pomieszczenia stropami płaskimi. Fasada dwukondygnacyjna, zwieńczona trójkątem z krzyżem na szczycie. W narożach niskie wieże, nakryte cebulastymi hełmami i latarniami, pokryte blachą. Zewnętrzne elewacje są oszalowane, dachy siodłowe, nad bocznymi nawami i przybudówkami pulpitowe, pokryte blachą.
W latach 1860-1861 ojciec Walerian od św. Brygidy (Surtel), ostatni przeor w Zakrzewie, z pomocą miejscowej ludności wybudował piętrowy klasztor murowany. Dom zakonny skasowany został przez rząd carski 27 listopada 1864 roku.
2. OBSZERNA HISTORIA KLASZTORU
Benignus Wanat OCD, Zakon Karmelitów Bosych w Polsce. Klasztory karmelitów i karmelitanek bosych 1605-1975, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 1979, s. 553-556. Do pobrania.
BW21Benignus Wanat OCD