1. KRÓTKA HISTORIA KLASZTORU
Erem pod wezwaniem Świętego Krzyża został ufundowany przez Teresę Łączyńską dla kamedułów. Zakonnicy przyjęli od niej fundację w 1738 roku, ale niebawem musieli ją opuścić na skutek niepomyślnej dla siebie wizytacji, która wykazała brak ducha kamedulskiego w życiu wspólnoty. W ich miejsce Fundatorka sprowadziła w 1745 roku karmelitów bosych z pobliskiego Lwowa. Erem został wówczas przebudowany na klasztor, który aż do kasaty w 1788 roku pełnił funkcję karmelitańskiej rezydencji.
Ostatnim karmelitą bosym, który pozostał w klasztorze jeszcze jakiś czas po kasacji był ojciec Ildefons Igrysz. Zmarł w Milatynie 9 października 1790 roku. Ponieważ czas pobytu karmelitów bosych w Milatynie był krótki, zachowało się niewiele dokumentów karmelitańskich mogących stanowić źródła archiwalne dla badaczy. Najważniejsze dokumenty historyczne dla badań nad dziejami milatyńskiej świątyni znajdują się w Archiwum Prowincjalnym Misjonarzy w Krakowie.
„Widok kościoła milatyńskiego słynącego odpustami w Cyrkule Złoczowskim”. Około 1823 r.
Antoni Lange (1774-1842)
Dawny kościół i klasztor karmelitów bosych w Milatynie.
Wnętrze kościoła.
Wnętrze kościoła.
Wnętrze kościoła.
Dawny kościół i klasztor karmelitów bosych w Milatynie.
Dawna stajnia na 54 konie, z pomieszczeniami dla służby, a później austeria,
czyli „Dom pielgrzymów” w Milatynie. Około 1900 r.
2. OBSZERNA HISTORIA KLASZTORU
Benignus Wanat OCD, Zakon Karmelitów Bosych w Polsce. Klasztory karmelitów i karmelitanek bosych 1605-1975, Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 1979, s. 542-547. Do pobrania.
BW19